W walce o dobry nastrój: rola inhibitorów monoaminooksydazy

Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) to silne leki przeciwdepresyjne stosowane w leczeniu zaburzeń depresyjnych. Zalecany cykl leczenia tymi lekami wynosi co najmniej sześć miesięcy, a ich zakup wymaga recepty lekarskiej.

Moclobemid, fenelzyna, izokarboksazyd i tranylcypromina to przedstawiciele leków przeciwdepresyjnych IMAO, uważanych za najskuteczniejsze w leczeniu ciężkich postaci depresji. Wśród nich wyróżnia się moclobemid, nowa generacja leków o mniejszej liczbie skutków ubocznych.

Stosowanie leków przeciwdepresyjnych IMAO jest zalecane, gdy leki przeciwdepresyjne nowszej generacji okazały się nieskuteczne lub spowodowały poważne skutki uboczne. Są one również wskazane w przypadku depresji atypowej, ale biorąc pod uwagę ich liczne skutki uboczne i przeciwwskazania, w niektórych przypadkach najpierw stosuje się inne rodzaje leków przeciwdepresyjnych.

Efekty stosowania leków przeciwdepresyjnych IMAO są zwykle widoczne w ciągu kilku tygodni od rozpoczęcia leczenia. Są one skuteczne w ciężkich przypadkach depresji, ale czasami nie przynoszą pożądanego efektu.

Podczas przyjmowania leków przeciwdepresyjnych IMAO należy podjąć szereg środków ostrożności, w tym unikać niektórych pokarmów zawierających tyraminę i leków w celu uniknięcia przełomu nadciśnieniowego. Interakcje z innymi lekami mogą również prowadzić do działań niepożądanych.

Inhibitory monoaminooksydazy odgrywają ważną rolę w leczeniu zaburzeń depresyjnych, ale ich stosowanie wymaga ścisłego monitorowania i środków ostrożności.