Żółtaczka u noworodków jest zjawiskiem, które może budzić niepokój rodziców, ale najczęściej jest związana z procesami fizjologicznymi charakterystycznymi dla wczesnego okresu życia niemowląt. Przyczyną żółtaczkowego zabarwienia skóry i błon śluzowych jest nadmierne gromadzenie się w tkankach barwnika żółciowego - bilirubiny.

W prawie wszystkich przypadkach żółtaczka jest oznaką złego stanu zdrowia, a tylko ciało noworodka charakteryzuje się fizjologicznym wzrostem poziomu bilirubiny. We krwi dziecka urodzonego na świecie krążą czerwone krwinki ze specjalną formą hemoglobiny - tak zwaną hemoglobiną płodową lub "płodową".

Czas życia czerwonych krwinek z hemoglobiną płodową jest znacznie krótszy niż normalnych "dorosłych" czerwonych krwinek. W rezultacie w pierwszych dniach życia niemowlęcia dochodzi do masowej śmierci czerwonych krwinek, której towarzyszy uwalnianie bilirubiny do krwi. Enzymy wątrobowe biorą udział w metabolizmie tego barwnika. Ponieważ układ enzymatyczny wątroby u noworodków jest funkcjonalnie niedojrzały, bilirubina jest metabolizowana powoli i odkładana w tkankach.

Żółtaczka fizjologiczna pojawia się w drugim lub trzecim dniu życia noworodka i utrzymuje się do 14 dni u wcześniaków i do 21 dni u wcześniaków. Zazwyczaj żółtaczka fizjologiczna nie wymaga leczenia. Ważne jest jednak, aby lekarz monitorował stan dziecka w tym okresie i zalecił niezbędne środki.

Zadaniem matki jest monitorowanie karmienia i stolców niemowlęcia, ponieważ prawidłowe odżywianie i wydalanie nadmiaru bilirubiny z kałem pomoże przyspieszyć proces zdrowienia dziecka.