W kwestii tego, jak właściwie radzić sobie z dziecięcymi lękami, istnieje złoty środek między ochroną dziecka przed wszelkimi niebezpieczeństwami a zmuszaniem go do przezwyciężania lęków wbrew wszelkim przeciwnościom. Anna Harutyunyan, psycholog doradczy, zastanawia się nad tym tematem, dowiadując się, które podejścia są najlepsze dla zdrowia psychicznego dzieci.

Zrównoważone spojrzenie na lęki

Dziecięce lęki nie zawsze są negatywnym aspektem. Przezwyciężając je, dziecko zdobywa doświadczenie, uczy się radzić sobie i staje się bardziej dojrzałe. Ważne jest jednak, aby stopień i intensywność lęków odpowiadały stabilności psychicznej każdego dziecka. W przeciwnym razie może to prowadzić do urazów psychicznych, które mogą wpłynąć na jego przyszłe życie, powodując problemy zdrowotne, nerwice, a nawet bezsenność.

Gdzie leży granica?

Określenie granicy między normalnymi dziecięcymi lękami a potencjalnie szkodliwymi trudnościami można ustalić na podstawie wiedzy o przebiegu rozwoju psychicznego dziecka i zdrowego rozsądku rodziców. Jeśli dziecko boi się spać bez światła lub być samo, nie warto nalegać na przezwyciężenie tego strachu, jeśli doprowadzi to do negatywnych konsekwencji. Przesadzając z takimi testami, można mu zaszkodzić, w wyniku czego lęki mogą przekształcić się w kompulsywne nerwice.

Zrozumienie i przejrzystość

Ważne jest, aby dotrzeć do sedna tego, co kryje się za lękami z dzieciństwa. Czasami prawdziwy strach jest wynikiem konkretnego przerażającego doświadczenia, ale zdarza się również, że strach jest związany z wewnętrznymi potrzebami. Dziecko może wykorzystywać lęki, aby zwrócić na siebie uwagę. W takim przypadku ważne jest, aby dać mu znać, że widzisz to, co chce ci wmówić i wyjaśnić, że masz dla niego czas i inne obowiązki.

Właściwe reagowanie na strach

Komunikując się z dzieckiem na temat jego lęków, ważne jest, aby określić, czy strach jest konkretny i związany z konkretną sytuacją, czy też jest to ogólny niepokój, który nie ma wyraźnej przyczyny. Czasami strach wynika z braku informacji, w którym to przypadku ważne jest, aby wyjaśnić dziecku, co naprawdę się dzieje, aby uniknąć wypełnienia tej pustki negatywnymi fantazjami.

Rola rodziców

Rodzice mogą być źródłem lęków dla dzieci. Na przykład mama opuszczająca niemowlę na pewien czas może wywołać obawy przed zaniedbaniem. Ważne jest, aby nie tworzyć lęków tam, gdzie ich nie ma. Ciągłe ostrzeżenia, takie jak "nie rób tego, bo boję się, że stanie ci się krzywda", mogą również negatywnie wpływać na rozwój dziecka, sprawiając, że boi się nieznanego.

Wnioski

Radzenie sobie z lękami dzieci jest złożonym zadaniem, które wymaga równowagi między utrzymywaniem i przezwyciężaniem lęków. Rozsądne zrozumienie, otwartość na dialog i dbałość o potrzeby dziecka pomogą mu radzić sobie z lękami i rozwijać się w zdrowy psychologicznie sposób.